Nederlandse Nuna wint World Solar Challenge!
De Nederlandse zonneraceauto Nuna is als eerste gefinisht in de World Solar Challenge, een monsterrace van 3010 km dwars door Australia voor auto’s die uitsluitend op zonne-energie rijden. De van de laatste kennis en technologie uit de ruimtevaart voorziene Nuna brak alle wedstrijdrecords.
De eerste plaats is een grandioos succes voor het Nederlandse team dat voor de eerste keer meedeed. Niet eerder won een debuterende zonneauto de race. Ook was het de eerste keer dat de race in slechts 4 dagen werd beslist. Met een totale raceduur van 32 uur en 39 minuten verbrak Nuna ook het vorige wereldrecord van het Honda-team in 1996 (33 uur en 32 minuten). Ook de gemiddelde snelheid van 91,81 km/h lag hoger dat het Honda-team gemiddelde van 89,76 km/h.
Op rolletjes
Er deden dit jaar 38 raceauto’s op zonne-energie mee. Hoewel de Nuna zondag pas als elfde wagen startte, drong het zich meteen in de favorietenrol. Na de eerste controlepost werd de belangrijke concurrent M-pulse van de universiteit van Michigan ingehaald. Daarna kreeg de Australische Aurora het nakijken. Aurora won de laatste World Solar Challenge in 1999 en was getipt als winnaar van de huidige race. Aan het einde van de eerste dag had Nuna een voorsprong van 16 minuten op Aurora. De gemiddelde snelheid van Nuna over de afgelegde afstand van 785 kilometer bedroeg 91 kilometer per uur.
Ook de tweede racedag verliep op rolletjes. Het was wolkenloos, maar er stond erg veel wind. Het Alpha Centauri team, bestaande uit 8 Nederlandse studenten van de Technische Universitiet Delft en de Universiteit van Amsterdam en Captain of Communications Wubbo Ockels, besloot daarom niet op topsnelheid te gaan rijden om geen enkel risico te nemen. Nog voor de eerste stop werd Nuna door de Aurora ingehaald. Op een gegeven moment had de Australische zonneracewagen 30 kilometer voorsprong. Maar tegen vieren kwam de Aurora weer in zicht en werd vervolgens gepasseerd. Bij de stop bedroeg de voorsprong 12,6 kilometer. M-Pulse lag al 58 kilometer op Nuna achter. De gemiddelde snelheid van Nuna op de tweede dag bedroeg 86,5 kilometer per uur.
De derde racedag ging het Nuna opnieuw voor de wind. Toen lag het team 15 minuten en een afstand van 17 kilometer voor op de Aurora. M-Pulse van de Universiteit van Michigan was inmiddels teruggezakt naar 125 kilometer achterstand. Nuna bevond zich na de derde dag 2185 km van het beginpunt Darwin. De gemiddelde snelheid tijdens de derde racedag bedroeg 89,25 kilometer per uur.
De vierde racedag begon als een nek-aan-nek-race tussen de Australische Aurora en Nuna. De afstand tot de finish in Adelaide bedroeg nog 830 km: een nooit eerder in één dag overbrugde afstand. Maar zoals het Alpha Centauri team al voor het vertrek uit Nederland had gezegd, zou het alles op alles zetten om te proberen de race voor het eerst in 4 dagen te voltooien. Er werd ingezet met een topsnelheid van meer dan honderd kilometer per uur. Net voor de straftijd zou ingaan voor te lang rijden op één dag, passeerde Nuna de finish in Adelaide. Het ongelooflijke was volbracht.
Strategie
“Die laatste dag was pure strategie,” vertelde Wubbo Ockels vlak na de finish via de telefoon. “Met onze directe concurrent, de Aurora, hadden we al drie dagen lang kat en muis gespeeld. We hebben ze toen opzettelijk niet op al te grote afstand gezet, om de vandaag alle beschikbare energie te hebben voor een laatste sprint. Toen we vanmorgen vertrokken, lag Aurora op nog maar 17 km achter ons. Ik heb onze piloten gewaarschuwd geen grapjes meer te maken en dat we na de race nog genoeg konden lachen. Toen hebben we er alles uitgeperst wat er in zat. Ik hoorde zojuist dat we Aurora met maar liefst 80 km hebben geklopt. Iedereen is zo opgewonden! Niemand kan hier nog geloven dat we race in slechts 4 dagen hebben volbracht.”
Ruimtevaarttechnologie
Dat Nuna de World Solar Challenge won, kwam mede dankzij alle toegepaste kennis en technologie uit ruimtevaart. Nuna was voorzien van de beste dual junction en triple junction gallium-arsenide zonnecellen die zijn ontwikkeld voor satellieten. De cellen hebben een efficiency van ongeveer 24%. Ze zijn nog zo nieuw dat ESA ze nog niet eens in de ruimte heeft gebruikt. De eerste keer dat dat gebeurt is met de technologische demonstratiesatelliet SMART-1, die begin 2003 naar de maan vertrekt.
Verder was Nuna uitgerust met Maximum Power Point Trackers om de accu ook bij beschaduwing van de zonnecellen optimaal van energie te voorzien. De body van de auto was gemaakt van met Kevlar versterkte koolstofvezels, die ook in de ruimtevaart worden gebruikt. Een speciale mascotte vormden de twee strips zonnecellen aan weerszijden van Nuna. Zij werden in 1993 na een onderhoud van de NASA/ESA Hubble-ruimtetelescoop mee teruggebracht naar aarde. Zij voorzagen tijdens de race de navigatie- en communicatieapparatuur van energie. Omdat via de communicatieapparatuur ook de aanwijzingen voor het team door Wubbo Ockels vanuit de volgauto werden doorgeven, werd het ook nog een echte ‘ruimterace’.
Het Alpha Centauri team en hun Nuna nemen morgen deel aan het overwinningsfeest met een speciale parade. De acht studenten keren woensdag 5 december naar Nederland terug. Daarna wordt een uitgebreide tour gehouden langs scholen van de Europese lidstaten van ESA. ESA wil daarmee laten zien dat ruimtevaarttechnologie kan worden ingezet voor het verkrijgen van een duurzamer wereld. Ook heeft Nuna heel fraai aangetoond hoe dromen van jongeren tot werkelijkheid kunnen worden.
