Het einde van de dinosaurussen
De Aarde is een soort bewegende schietschijf. Bijna elke dag komt er wel een kleine brok ruimterots op minder dan enkele miljoenen kilometers van onze planeet langs - vaak onopgemerkt. Soms komen ze dichterbij dan de Maan.
Volgens wetenschappers zijn er wel 100 000 van die aardscheerders die ruim 100 meter in doorsnee zijn - zo groot dus als een voetbalveld. Er zijn er al ruim 600 ontdekt die groter zijn dan 1 km. En er zullen nog honderden volgen.
In feite vindt er om de zoveel duizend jaar een inslag van een planetoïde op Aarde plaats. De laatste daarvan was in 1908, toen een kleine planetoïde in Siberië ruim 2000 vierkante kilometer bos verwoestte. De explosie was groot genoeg om een stad als Parijs of Londen van de kaart te vegen.
Een inslag die een einde maakt aan het leven op bijna heel onze planeet doet zich maar heel zelden voor. 65 miljoen jaar geleden veroorzaakte een planetoïde van 10 km in doorsnee een explosie die groter was dan die van alle atoombommen samen. Ze sloeg een krater van 180 kilometer in Mexico en het as verspreidde zich over de hele wereld. Overal ontstonden branden, gevolgd door duister en extreme kou. Dat was het einde van de dinosaurussen.
Laatst aangepast 30 april 2010
