Belg terug van 'Mars'

"We probeerden onze ruimtepakken uit, of aan. Het is een hele karwei. Het deed me denken aan Frank De Winne die er in het begin ook een halfuur voor nodig had. Toen mijn hoofd in de glazen helm verdween voelde ik me een echte astronaut." Dankzij de Mars Society werd Edwin Loosveldt uit Brugge de eerste Vlaming die deelnam aan een simulatieverblijf op Mars in de Amerikaanse woestijn van de staat Utah.

Twee weken op de Rode Planeet

Loosveldt is sinds 1995 gedetacheerd leerkracht van de Euro Space Foundation bij het Euro Space Center in Redu-Transinne in de provincie Luxemburg.

Edwin simuleerde samen met vijf Amerikanen een verblijf in het kader van het project Mars Desert Research Simulation (MDRS), waar ze tussen 13 en 28 maart bemanning nummer 26 vormden. De 'Marsreizigers' bleven 15 dagen lang in een leefmodule - de Hab - om er wetenschappelijke proeven uit te voeren en het leven en werken op Mars te ervaren.

Voor Edwin Loosveldt is verantwoordelijkheid heel belangrijk. "De commandant gaf ons de eerste dag de taken waar elk van ons verantwoordelijk voor was. Die zijn heel belangrijk om met het hoogst noodzakelijke en met beperkingen te kunnen overleven."

Onaards

"Het landschap rondom onze Hab was onaards mooi. Maar we waren dan ook op Mars. Het was prachtig in kleuren en vormen, droog, warm en zonnig."

Dat 'warm' is er op de echte Mars wel niet bij maar de kleuren van het 'landingsterrein' gaven wel een echt Marsgevoel.

Loosveldt voerde ook experimenten uit, onder meer een proef van Dr. Muller van het Belgisch Instituut voor Ruimte-Aëronomie te Ukkel waarbij viermaal per dag een panoramisch beeld werd gemaakt. Een gelijkaardig experiment is mee met de lander Philae van ESA's kometensonde Rosetta die op 2 maart werd gelanceerd naar de komeet 67P/Churyumov-Gerasimenko.

We've got a problem…

Er werden ook uitstappen op Mars gesimuleerd, te voet of met een rover, en mét ruimtepak. "Een hele activiteit, maar astronauten aan boord van de spaceshuttle doen er uren over alvorens ze in het laadruim van het ruimteveer kunnen gaan werken."

En zoals bij elke ruimtevlucht deden zich ook problemen voor. Op een gegeven moment wilde de levensnoodzakelijke generator niet meer opstarten.

"Er was geen elektriciteit meer, geen warm water, geen werkende laptops… Wat moesten we doen? Gewoon zoeken naar een oplossing en onze verbeeldingskracht laten werken want we waren op onszelf aangewezen. Zulke situaties doen zich ook in werkelijkheid voor in de spaceshuttle en het ruimtestation."

Op zoek naar water

Edwin ging ook op zoek naar water op Mars en vond een heuse rivier. Een ontdekking die op de echte Mars meer dan welkom zijn…

"Ongelooflijk wat ik in een totale verscheidenheid van heuvels, vlakten, gesteenten en kleuren heb kunnen observeren. Er waren gesteenten als kunstwerken. Prachtig en ontzettend mooi." Toekomstige Marsreizigers zullen op onze buurplaneet ongetwijfeld met evenveel bewondering rondkijken.

Ze zullen ook moeten uitkijken voor stofstormen zoals die ook in Utah de kop opstaken. "Het stof vloog om ons heen en kroop overal tussen waar het kon. Het gele, oranje en rode zand warrelde als een wervelstorm rondom onze Hab."

Indruk

Op het eind van de dag verdwenen de leden van de Marsbemanning in hun kleine smalle kamertjes. "Onze ruimte was bijzonder beperkt, net zoals in een echt ruimtestation."

Op het eind van de missie moest de Hab in afwachting van een nieuwe bemanning van boven tot onder opgeruimd worden. De fakkel moest worden doorgegeven, net zoals dat om het half jaar gebeurt in het internationaal ruimtestation.

Edwin staat nu terug met beide voeten op de aarde. Wat het meest indruk heeft gemaakt tijdens zijn 'ruimtemissie'? "Leven als een familie met vijf andere personen die door het lot werden samengebracht. Boeiend. En het prachtige landschap en de stilte. En je kan er zoveel meer sterren zien dan bij ons."

naar een verslag van Edwin Loosveldt