ESTEC simuleert de zon voor Mercuriusmissie BepiColombo
Op een hete zomerdag tikt het kwik in Nederland misschien net de 35 graden Celsius aan. Rond de planeet Mercurius is het tien keer zo warm. ESTEC bootst de zonkracht rond Mercurius na om ESA's Mercuriusmissie BepiColombo te testen. Dat gebeurt in de grootste vacuümkamer van Europa, de Large Space Simulator (LSS).
Tijdens de testcampagne bij ESTEC in Noordwijk wordt eerst ESA's Mercury Planetary Orbiter (MPO) tegen het licht gehouden. MPO is onderdeel van de BepiColombo missie, die uit meerdere ruimtevaartuigen bestaat. Een heel nauwkeurig structuurmodel van MPO arriveerde op 29 juli bij ESTEC. Op dit moment wordt de satelliet in de LSS geplaatst. Deze vacuümkamer is zo groot dat een dubbeldekkerbus er staand op z'n kant in zou passen. Als de deur eenmaal sluit, kan de tank weken achter elkaar het vacuüm in de ruimte nabootsen.
Upgrade
De LSS is geüpgrade voor de specialistische tests van MPO. De 19 IMAX-klasse projectorlampen zijn onveranderd gebleven. Maar de 121 achthoekige spiegels die zonlicht in de tank reflecteren zijn zo afgesteld dat de hitte flink opgedreven wordt. Het wordt er nu zo heet, dat een slimme oplossing nodig was om de temperatuur van de vacuümkamer binnen veilige marges te houden. Daarom werd een extra koelsysteem geïnstalleerd dat zes keer meer vloeibare stikstof kan rondpompen dan normaal. Elk uur van de wekenlange test gaat gemiddeld vijfduizend liter stikstof rond met een temperatuur van -169 graden Celsius.
Het ruimtevaartuig zelf is ook een knap staaltje ontwerpwerk. Om de extreme hitte van de zon bij Mercurius te kunnen verdragen, heeft MPO speciale coatings en dekens voor koeling. Het interieur is bovendien uitgerust met warmtebuizen. Deze buizen werken net als de menselijke zweetklieren: ze voeren excessieve warmte van de zonkant van de satelliet af. De warmte gaat naar een radiator aan de andere kant.
Meer testen
De testcampagne van BepiColombo begon vorig jaar al met het Europese zonneschild van MPO en testversies van de Japanse Mercury Magnetosphere Orbiter. Deze satelliet draait in een baan verder van Mercurius dan MPO en heeft dus ook minder last van door de planeet gereflecteerde warmte. Dit jaar wordt het MPO model getest en de Mercury Composite Spacecraft. Dat is de combinatie van beide satellieten, het zonneschild en de tranfermodule die mee naar Mercurius vliegt en wordt aangedreven door elektrische voortstuwing. De lancering van BepiColombo staat gepland voor 2014 en de aankomst bij Mercurius voor 2020.
