‘Ruimtewandeling is net werken in een opgeblazen ballon’
ESA-astronaut André Kuipers reisde vorige week af naar Moskou om in Sterrenstad het WET-model van de Europese robotarm ERA te testen. Hij kroop daarvoor in een Russisch Orlan ruimtepak en dook in het trainingsbad van Sterrenstad. Het vergde geduld, was zwaar voor de spieren en heel hard werken, kortom: net een échte ruimtewandeling.
Je kruipt in zo’n ruimtepak en gaat onder water. Hoe voelt dat eigenlijk?
‘Het Orlan ruimtepak is net een langwerpige opgeblazen ballon. Door de overdruk in het pak buigt het altijd terug als je bijvoorbeeld een arm of vinger buigt. Verder is het gezichtsveld heel beperkt. Je kunt je hoofd draaien, maar dan zie je alleen de binnenkant van de helm. Dat heeft dus weinig zin.’
Sleutelen aan een robotarm is dan geen makkelijke opgave...
‘Zeker niet. Het gaat heel langzaam. Alles wat je losmaakt, moet je ook weer vastmaken, want in de ruimte zou het anders meteen wegvliegen. En zelf moet je altijd op twee plekken vastzitten, voor de zekerheid. Er zijn niet zoveel plekken om dat te doen, dus van tevoren goed positioneren is erg belangrijk.’
Wat neem je mee onder water, een paar schroevendraaiers en een nijptang?
‘Het Orlan ruimtepak is heel grof en de handschoenen zijn stijf. Je hebt dus ook heel grof gereedschap nodig om mee te werken. Bijvoorbeeld grote dopsleutels waarvan je de torsie kunt instellen en inderdaad grote schroevendraaiers.’
Welke tests heb je uitgevoerd?
Ik heb het materiaal losgekoppeld dat ERA beschermt tijdens de lancering, onderdelen vervangen en de gewrichten van de robotarm handmatig bediend. Het kost erg veel spierkracht en tijd om alles los en vast te draaien. Je moet dan ook ontzettend geduldig zijn bij een ruimtewandeling, zeker als je bedenkt dat dezelfde klus op aarde in een paar minuten gedaan is.
Heb je nog een paar verbeterpuntjes gevonden?
‘Ja. Bijvoorbeeld voor die dopsleutels. Sommige schoten steeds los van de bouten, waardoor je ze elke keer opnieuw erop moet zetten. Ik heb voorgesteld de aansluiting te verbeteren of er ratels van te maken. En meer plekken om jezelf vast te maken. Als je in de ruimte een bout naar rechts aandraait, gaat je hele lichaam naar links, omdat je zweeft. Dus kun je beter goed vast zitten.’
En nu op naar een échte ruimtewandeling...
‘Ik ben de laatste Europese astronaut die naar het internationale ruimtestation is geweest. Dus voorlopig moet ik even wachten. Maar ik hoop rond 2011 weer te vliegen, liefst een langere missie. Dan zou ik graag met ERA werken en natuurlijk een échte ruimtewandeling maken.’
