|  | Το Κονγκό είναι ο μεγαλύτερος ποταμός στη Δυτική Κεντρική Αφρική | |
Λεκάνη του ποταμού Κονγκό - Υπόβαθρο
Ο Κονγκό είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της δυτικής και κεντρικής Αφρικής. Με συνολικό μήκος 4.374 χιλιομέτρων είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Αφρικής. Ο ποταμός και οι παραπόταμοί του διατρέχουν το δεύτερο μεγαλύτερο τροπικό δάσος στον κόσμο μετά το τροπικό δάσος του Αμαζονίου.
Ο Κονγκό πηγάζει από τα υψίπεδα και τα όρη της μεγάλης τεκτονικής τάφρου, καθώς και από τις λίμνες Τανγκανίκα και Μουέρου. Οι λίμνες αυτές τροφοδοτούν τον ποταμό Λουαλάμπα που μετονομάζεται σε Κονγκό μετά τους Καταρράκτες Στάνλεϊ. Ο Κονγκό ρέει γενικά προς τα δυτικά από το Κισανγκάνι αμέσως κάτω από τους καταρράκτες, στη συνέχεια στρέφεται νοτιοδυτικά, περνά από την Μπαντάκα, ενώνεται με τον ποταμό Ουμπάνγκι και καταλήγει στη δεξαμενή Μαλέμπο. Ο ποταμός συναντά τη θάλασσα στη μικρή πόλη της Μουάντα. Ο Κονγκό είναι άμεσα πλωτός στο μεγαλύτερο τμήμα του, και μεγάλο μέρος του εμπορίου της κεντρικής Αφρικής διέρχεται από τα νερά του.
Η λεκάνη του Κονγκό κινδυνεύει από την υλοτόμηση και τις πυρκαγιές στο δάσος, την εξάντληση του εδάφους και τον αυξανόμενο πληθυσμό. 29 κυβερνήσεις και αρκετοί διαφορετικοί οργανισμοί παρέχουν στήριξη 115 εκατομμυρίων δολαρίων για την προώθηση της βιώσιμης καλλιέργειας του τροπικού δάσους. Αυτή η αποστολή έχει ονομαστεί «Congo Basin Forest Partnership» (συνεργασία για τη δασική λεκάνη του Κονγκό) και περιλαμβάνει τη μείωση της φτώχειας, την ενίσχυση των διοικητικών δομών και την προστασία της βιοποικιλότητας.
Αποψίλωση
Η υλοτόμηση του τροπικού δάσους στη λεκάνη του Κονγκό αποτελεί σημαντική απειλή για ολόκληρο το οικοσύστημα, καθώς το στρώμα κάλυψης των τροπικών δασών αποτελεί από μόνο του σημαντικό παράγοντα για την απαραίτητη βροχόπτωση. Αυτά τα δάση είναι γνωστά για τα υψηλά επίπεδα απόδοσης υδάτων. Στη λεκάνη του Κονγκό, από τα 151 cm ετήσιας βροχόπτωσης, τα 117 cm προέρχονται από την εξάτμιση από την κάλυψη των δέντρων, σε ποσοστό της τάξης του 77% του συνολικού ετήσιου όγκου. Μόνο το 23% προέρχεται από ωκεάνιες περιοχές χαμηλής πίεσης.
Εάν τα δάση υποστούν αποψιλωτική υλοτόμηση, το ποσοστό της απορροής των επιφανειακών υδάτων αυξάνεται σημαντικά σε σύγκριση με τη συμπύκνωση και διήθηση. Το έδαφος μένει επιρρεπές σε εκθετικά αυξανόμενη διάβρωση. Καταλήγει σε «σιδηροποίηση» (έκπλυση αλκαλίων και πυριτικών οξέων, επιφανειακή συγκέντρωση αλουμινίου και σιδήρου) και στη συνέχεια «πλευρικότητα» (σχηματισμός σκληρού φλοιού κατά τη διάρκεια έντονης ηλιακής ακτινοβολίας στις περιόδους ξηρασίας). Το αποτέλεσμα είναι άγονο έδαφος. Εξαιτίας της έλλειψης εξάτμισης από τα φυτά, οι έντονες τροπικές βροχές εξαφανίζονται. Η καταστροφή του δάσους σηματοδοτεί την έναρξη μιας μετατροπής από υγρή σε άνυδρη ζώνη.
| 
