Op naar Mercurius

Na de koude planeet Mars en onze hete ruimtebuur Venus richt ESA zijn aandacht nu op de nog grotendeels onverkende planeet Mercurius. De reis naar de binnenste en tegelijk kleinste van de ‘aardse’ planeten in ons zonnestelsel is nochtans geen eenvoudige aangelegenheid. Overdag is het er zo warm, dat lood er zou smelten. Maar ’s nachts is het er zo koud dat zuurstof er vloeibaar zou zijn.

Pioniers

Dat Mercurius zo dicht bij de zon draait betekent dat er extreme temperaturen heersen en dat er hevige straling is. Maar er is meer. Ook door zijn bijzondere baan loont het beslist de moeite een ruimtesonde naar Mercurius te sturen.

Een missie naar Mercurius is een zaak van pioniers. In februari zette het Science Programme Committee (SPC) van de ESA het licht op groen voor de vlaggenschipmissie BepiColombo om Mercurius in samenwerkig met het Japanse ruimtevaartagentschap JAXA te onderzoeken.

Drie componenten

BepiColombo bestaat uit drie componenten: een Europese en Japanse orbiter en een motorgedeelte dat de beide sondes bij Mercurius moet afleveren.

Het geheel zal zowat vijf meter hoog zijn en ongeveer drie ton wegen, waarvan de helft door brandstof wordt ingenomen. De start van BepiColombo is voorzien voor augustus 2013 vanaf Europa’s ‘ruimtehaven’ in Kourou in Frans-Guyana.

De lanceerraket zal een Sojoez 2-1B zijn met een aangepaste bovenste Fregat M-rakettrap. Na een reis van zes jaar zal BepiColombo in augustus 2019 zijn reisdoel bereiken en daarna beginnen aan zijn uitvoerig onderzoek in situ van Mercurius.

Volgende artikels

In nog drie volgende artikels geven we verdere details en achtergrondinformatie over de missie BepiColombo en het onderzoek van Mercurius:

 

• Europa en Japan samen naar Mercurius
• Extreme temperaturen bij Mercurius stellen ingenieurs voor uitdagingen
• Mercurius: een planeet vol raadsels