Rosetta fotografeert 'diamand in de hemel'
Afgelopen vrijdag vloog ESA's ruimtesonde Rosetta op een afstand van 800 kilometer voorbij de nog geen vijf kilometer grote planetoïde Steins. De eerste resultaten van het OSIRIS-camerasysteem en de infrarode spectrometer VIRTIS aan boord van Rosetta zijn alvast spectaculair te noemen.
'Steins lijkt wel een diamant in de hemel', aldus OSIRIS-hoofdonderzoeker Uwe Keller van het Max-Planck-Institut für Sonnensystemforschung (MPS) in Lindau (Duitsland).
Op de beelden die Rosetta van de planetoïde naar de aarde stuurde zijn verschillende kleinere kraters te zien en twee grote. Eén van de kraters heeft een diameter van twee kilometer. Dit wijst erop dat de planetoïde heel oud moet zijn.
De beelden hebben een diameter van 50 tot 60 pixels, genoeg om de afmetingen en andere kenemerken van het hemellichaam te kunnen bepalen.
Projectwetenschapper Rita Schulz beschrijft wat er op de foto's te zien is: 'We zien een keten van inslagkraters, die ontstond door opeenvolgende inslagen en de rotatie van de planetoïde. De inslag kan veroorzaakt zijn door een hele reeks meteoroïden of door fragmenten van een klein uiteengespat hemellichaam.'
De keten bestaat uit ongeveer zeven kraters. Om de leeftijd van de planetoïde te bepalen is men begonnen met het tellen van de kraters op het oppervlak. Hoe groter het aantal, hoe ouder het hemellichaam. Tot nu toe werden er 23 waargenomen.
Onderzoekers willen nu uit de gegevens van Rosetta te weten komen waarom Steins uitzonderlijk helder is en hoe fijn de stofdeeltjes van het regoliet (een laag los materiaal op het oppervlak van een hemellichaam) aan het oppervlak zijn. Daaruit kunnen ze afleiden hoe Steins is ontstaan.
Rosetta-vluchtleider Gerhard Schwehm vertelde het volgende: 'Steins lijkt een typische planetoïde te zijn, maar het is fascinerend hoeveel we alleen al met de beelden kunnen leren. Dit is een eerste wetenschappelijk hoogtepunt voor onze missie en er ligt allicht nog veel boeiende wetenschap in het verschiet. Ik kijk al uit naar de ontmoeting met onze volgende diamand in de hemel: de veel grotere planetoïde Lutetia.'
De breedhoekcamera (Wide Angle Camera, WAC) van het OSIRIS-camerasysteem werkte tijdens het rendez-vous met Steins perfect.
Naar verwachting zullen de opnamen van de Narrow Angle Camera (NAC) informatie met een gelijkaardige resolutie opleveren. Dit zal extra gegevens opleveren over de kleur van Steins en de samenstelling van het oppervlak.
De NAC-camera lijkt enkele minuten voor de dichtste nadering in veilige modus te zijn omgeschakeld, maar werd na enkele uren weer aangeschakeld. Dit is een beveiliging in de software ter bescherming van de camera in het geval een drempelwaarde van bepaalde parameters wordt overschreden. Na analyse van de wetenschappelijke gegevens zal worden nagegaan waarom deze anomalie is opgetreden.
Na de analyse van alle gegevens die Roseta naar de aarde stuurde zal Steins één van de best onderzochte planetoïden tot nu toe zijn.
