Er zijn diverse technieken om gletsjerveranderingen te meten. Welke daarvan de meest geschikte is hangt af van de uit te voeren taak. Momenteel geven wetenschappers wereldwijd de voorkeur aan de GIS-methode om gletsjerveranderingen te kwantificeren, omdat de bestanden met gletsjercontouren eenvoudig kunnen worden uitgewisseld, verspreid en geanalyseerd. Verder zijn met de GIS-methode combinaties van meer dan twee gletsjerstadia mogelijk.

Zoals je gemerkt hebt tijdens de oefeningen zijn gletsjerveranderingen niet altijd eenvoudig en duidelijk te herkennen. Niet alle zichtbare veranderingen zijn per definitie gletsjerveranderingen. Zo kunnen besneeuwde plekken in de buurt van de gletsjers in korte tijd veranderen en de indruk geven dat de gletsjer is veranderd, ook als dat niet zo is. Die indruk kan ook ontstaan door de andere lichtomstandigheden tijdens opeenvolgende opnamen, terwijl de gletsjer niet is veranderd.

Toch is het met de hier geïntroduceerde remote sensing-technieken voor wetenschappers mogelijk om voor het eerst in de geschiedenis op wereldschaal gletsjerveranderingen op te sporen. Zo kunnen zij onderzoek doen naar klimaatverandering en het effect daarvan op gletsjers, ook die in zeer afgelegen gebieden waar geen meteorologische metingen vanaf de aarde worden uitgevoerd.