Kathmandu is de hoofdstad van Nepal. Nepal was een van de minst verstedelijkte gebieden ter wereld: in 1981 woonde maar 6,3 procent van de totale bevolking in stedelijke gebieden. Het lijkt er nu echter op dat in de tijd van 1971-81 een enorme spurt is ontstaan in stedelijke bevolking, die met ongeveer 108 procent is gestegen met een jaarlijks tempo van meer dan 8,4 procent. De urbanisatiesnelheid in het begin van de jaren ‘90 was ongeveer acht procent.

Toch waren er maar 23 nederzettingen die als stedelijk gebied waren aangemerkt, en maar één daarvan had een bevolking van meer dan 100.000 - de hoofdstad Kathmandu, met een totale bevolking van iets meer dan 235.000 inwoners.
Samen met de andere twee grote stedelijke nederzettingen, Patan en Bhaktapur, had de Kathmanduvallei in het Heuvelgebied de grootste concentratie van totale stedelijke bevolking – bijna 40 procent.

Tegenwoordig heeft Nepal de hoogste urbanisatiesnelheid (5% per jaar) van Zuid-Azië. In Nepal is urbanisatie een nieuwe trend die heel snel, ongecontroleerd en lukraak heeft plaatsgevonden. Dat heeft ervoor gezorgd dat er in Nepal nieuwe problemen op het gebied van milieu en ontwikkeling bij zijn gekomen. Het probleem is het ernstigst in de Nepalese steden die te maken hebben met veel meer afval, dat ontstaat door de groeiende bevolking, overbevolking, veranderende consumptiepatronen, het gebruik van nieuwe materialen (zoals plastic) en meer industrie.

Dat zorgt voor vervuiling van de lucht en het water, gezondheidsrisico’s en een algemene achteruitgang van de steden. 85% van het afval van Nepal is vast afval, vooral huisvuil. De rest van het afval komt van ziekenhuizen, landbouw (pesticiden, meststoffen) en de industrie. Gevaarlijk afval wordt voor het grootste deel samen met het andere afval verwerkt (vuilstort of verbrandingsovens) of zonder goede veiligheidsmaatregelen opgeslagen. Dat zorgt voor nog meer problemen en risico’s bij het beheer van vast afval.