Satelliettelevisie
We vinden het tegenwoordig heel gewoon dat we live televisiebeelden kunnen zien van evenementen als de wereldbeker of de olympische spelen. Deze beelden komen vaak vanaf de andere kant van de wereld op je scherm. Dit is mogelijk dankzij een ring van communicatiesatellieten in een geostationaire baan.
Deze satellieten vliegen ongeveer 36.000 kilometer boven de evenaar en het lijkt net alsof ze steeds boven hetzelfde deel van het aardoppervlak zweven. Ze ontvangen tv-signalen van schotels op de grond en versterken die. Dan verstuurt de satelliet de beelden en het geluid weer naar de kijkers.
De moderne tijd van satelliettelevisie begon in juli 1962, toen Telstar 1 de eerste tv-programma's van de Verenigde Staten naar Groot-Brittannië doorgaf. Daarna was Early Bird in 1965 de eerste satelliet die werd gebruikt voor gewone televisie-uitzendingen tussen Noord-Amerika en Europa.
Vroeger moesten tv-signalen naar grote schotelantennes bij speciale grondstations worden gestuurd voordat ze naar plaatselijke antennes werden uitgezonden. Tegenwoordig zijn de satellietsignalen zo sterk dat ze door kleine schotels op de daken van kantoren en huizen kunnen worden opgepikt. Deze rechtstreekse digitale televisie is in veel landen heel populair geworden.
Live satellietverbindingen kunnen ook tussen ver van elkaar liggende kantoren worden opgezet, of tussen artsen in stadsziekenhuizen en patiënten in afgelegen plattelandsdorpjes. Satellieten worden ook gebruikt voor digitale radio-uitzendingen die door auto's en draagbare radio's kunnen worden opgepikt.
Laatst aangepast 18 oktober 2011
