| | |  | Afbeelding van de Donaudelta, verkregen op 28 september 2003 met Envisat's MERIS | |
Achtergrond
Beschrijving van het onderzoeksgebied
Met een oppervlak van 580.000 ha is de Donaudelta de op twee na grootste delta van Europa, na de delta's van de Wolga en de Koeban. Dankzij de grote biodiversiteit die er te vinden is werd de Donaudelta in 1990 tot biosfeerreservaat uitgeroepen. Het is de enige delta ter wereld die deze status heeft en een van de grootste rietgebieden op aarde (ARBDD). Het grootste deel van de Donaudelta ligt in Roemenië, de rest bevindt zich in Oekraïne. Het hoofdsysteem van de delta bestaat uit drie vertakkingen: Chilia (noord), Sulina (midden) en Sf. Gheorghe (zuid).
Er is een kml-bestand beschikbaar met alle punten die in dit thema worden besproken (Sacalin_project/Vectors/Danube Delta.kml).
De Donau vertakt voor de eerste keer op een punt dat Ceatal Ismail heet. Hier splitst de Donau in twee rivieren: Chilia naar het noorden en Tulcea naar het zuiden. Er vindt een tweede splitsing plaats bij Ceatal Sf. Gheorghe, waar Tulcea in twee andere takken wordt opgedeeld: Sulina en Sf. Gheorghe. Het woord Ceatal is Turks en betekent hooivork. Tijdens zijn ontwikkelingsproces heeft de Chilia-arm twee secundaire delta’s gevormd en op dit moment wordt een derde arm gevormd die naar de Zwarte Zee leidt. Bij de monding van Sf. Gheorghe bevindt zich een kleine secundaire delta en een barrière-eiland, Sacalin.
Sf. Gheorge’s kustzone met verschillende omgevingstypen
Een barrière-eiland is een opeenhoping van sedimentair materiaal (meestal van zand en modder) die vaak in de monding van rivieren wordt gevonden. Deze eilanden zijn langwerpig en vaak boogvormig. Hun ontstaan heeft vooral te maken met het feit dat er rijk sediment naar de riviermonding wordt aangevoerd. Door de gecombineerde werking van golven en stromingen wordt het algemene uiterlijk van deze eilanden bepaald.
Als we de eerste keer naar bovenstaande afbeelding kijken kunnen we verschillende wateromgevingen zien:
- Zwarte Zee
- Donau
- Het systeem van deltameren
- Het systeem van kanalen die in de delta zijn gegraven (bijna rechte lijnen).
Hiertussen bevinden zich moerasgebieden met rivierdijken (kustvlakte Saraturile). De meest voorkomende typen plantengroei zijn riet en bomen (populieren, waterwilgen en andere zand- of zoutwatersoorten). Het zand is met een witte kleur heel duidelijk op de afbeelding te zien.
Techniek voor mutatiesignalering
Mutatiesignalering is een techniek die bij teledetectie wordt gebruikt om de wijzigingen te schatten die in een omgeving optreden, door gebruik te maken van twee of meer afbeeldingen van hetzelfde geografische gebied met verschillende tijdschalen. Er zijn veel toepassingen op het gebied van stedelijke groei, analyse van landmassa, monitoren van kustzones en bosbeheer. Mutatiesignalering is een algemeen concept dat op verschillende manieren kan worden uitgevoerd: door te kijken naar de verschillen tussen beelden, door thematische classificatie, door te kijken naar de verhouding van afbeeldingen en door gebruik te maken van vectorlagen. Het basisprincipe is dat het digitale nummer (DN) van de eerst verkregen afbeelding anders is dan het DN van de tweede verkregen afbeelding.
Het soort mutaties in een omgeving kan worden geïnterpreteerd in een ruimtelijke en temporele dimensie, door gebruik te maken van statistische weging en een uiteindelijke grafische weergave, meestal in de vorm van een kaart van waargenomen mutaties. De eerste stap is het verkrijgen van de afbeeldingen en het kiezen van de beste resolutie voor jouw doel. Een ander belangrijk aspect is weten welke landbedekking met je afbeeldingen wordt geassocieerd. Foto’s van het terrein kunnen soms helpen bij het interpreteren van de afbeeldingen.
Afbeeldingen verkrijgen
| Afbeelding | Gegevens | | Pad 181, Rij 29 | 1984-09-07 | | Pad 181, Rij 29 | 2000-07-02 |
|
Voor ons onderzoek gebruiken we twee Landsatafbeeldingen uit 1984 (7 september) en 2000 (2 juli) die zijn gedownload met de Earth Explorer-interface van de USGS-website. De afbeeldingen zijn vrij verkrijgbaar als je een account hebt geregistreerd (gebruikersnaam en wachtwoord nodig). Een andere optie is de USGS GLOVIS-website.
De tijd die tussen het verkrijgen van deze afbeeldingen is verstreken, zestien jaar, is genoeg om de evolutie van de kustlijn te begrijpen. Omdat het doel van deze les het analyseren van de evolutie van de kustlijn is, is het verschil tussen de afbeeldingen (juli-september) alleen van belang als het om plantengroei gaat.
| |
