Botverlies
Eén op de twee vrouwen van boven de zestig heeft poreuze botten. Door een microscoop ziet het bot eruit alsof het in het midden is weggevreten. Het gevolg is aanzienlijk meer heup-, pols- en wervelbreuken. Het probleem wordt vooral veroorzaakt door ziekte en gebrek aan beweging.
Eenzelfde probleem doet zich voor in de ruimte, als gevolg van de gewichtloze toestand. Zelfs de jongste astronaut met de beste gezondheid krijgt dan te maken met botverlies.
Anders dan op Aarde hoeven de botten in de ruimte geen gewicht te dragen , waardoor ze per maand wel 1% van hun massa kunnen verliezen. Het gevolg is dat de astronauten bij terugkeer op Aarde een vergroot risico op botbreuk hebben.
Via ruimteonderzoek krijgen wetenschappers nu inzicht in wat er gebeurt en hoe het probleem te verhelpen.
Eén onderzoeksmethode houdt in dat aan vrijwilligers wordt gevraagd wekenlang bed te houden. In die weken kan worden onderzocht hoe de botten veranderen wanneer ze niet worden belast.
ESA is verder bezig met de ontwikkeling van oefen- en medische apparatuur die zowel op Aarde als in de ruimte kan worden gebruikt.
Zo is tijdens ESA-vluchten voor microzwaartekrachtonderzoek een op- en afstaptoestel getest. Een ander toestel imiteert gewone loop- en renbewegingen door de effecten van trillingen op botten te testen.
Laatst aangepast 19 oktober 2011
