Ruimtewandelingen
Denk je eens in dat je een ruimtewandeling maakt en met meer dan 27.000 kilometer per uur rond de aarde vliegt. Dat hebben de afgelopen vijftig jaar honderden ruimtewandelaars meegemaakt. Ruimtewandelingen (die officieel Extravehicular Activity of EVA heten) zijn een onmisbaar deel van het werk in de ruimte. Ze worden gebruikt om nieuwe apparatuur en experimenten te installeren en om reparaties uit te voeren. Er is sinds 1998 bijna duizend uur aan ruimtewandelingen nodig geweest om het internationale ruimtestation te bouwen en te onderhouden.
Ruimtewandelaars dragen beschermende pakken wanneer ze in het ruimtevacuüm werken, waar geen zuurstof is. Deze pakken hebben een hoop verschillende lagen waardoor de dragers op temperatuur blijven, kunnen ademen en beschermd zijn tegen schadelijke straling. De zuurstofdruk in de pakken is lager dan in het ruimtestation. Daarom moeten astronauten ongeveer vier uur in een luchtsluis zuurstof inademen voordat ze naar buiten mogen.
Op het ISS worden twee verschillende drukpakken bewaard. Het Amerikaanse pak heeft twee delen: een hard bovenlijf en een flexibel onderlijf. Die delen worden bij de taille aan elkaar gemaakt. De benen van de astronaut worden in de broek geduwd en daarna worden de armen en het bovenlijf in het bovenste deel geplaatst. Het Russische pak heeft een hard bovendeel met een achterdeur waar ook het levensondersteunende systeem in zit. Daardoor kun je het gemakkelijker zelf aantrekken. Beide pakken hebben aparte handschoenen en helmen.
Ruimtewandelaars worden vaak aan het uiteinde van een robotarm van plek naar plek gedragen. Er zijn ook speciale handrails waarmee ze zich kunnen verplaatsen. Om te voorkomen dat ze wegdrijven en in de ruimte kwijtraken zitten ze met dunne snoeren aan het station vast. Ruimtewandelingen kunnen uren duren. Het record staat op naam van Susan Helms en James Voss, die in maart 2001 bijna negen uur in de ruimte hebben doorgebracht.
Laatst aangepast 26 juni 2013
